بررسی دستگاه ونتیلاتور (Ventilator)

دستگاه ونتیلاتور (به انگلیسی: Ventilator) یکی از مهم ترین دستگاه های کمک تنفسی (ﺗﻬﻮﯾﻪ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ) است که برای کمک به تنفس بیماران با انواع مشکلات تنفسی مورد استفاده قرار می گیرد. این دستگاه با تولید اکسیژن خالص، نقش ریه ها را عمل می کند و از این طریق به تنفس بیمار کمک می کند. دستگاه Ventilator در بیمارستان ها، واحد های مراقبت ویژه، درمانگاه ها و سایر مکان هایی که ممکن است بیماران به دستگاه های تنفس مصنوعی نیاز داشته باشند، استفاده می شوند.

ﺗﻬﻮﯾﻪ مکانیکی توسط دستگاه ونتیلاتور

دستگاه Ventilator با استفاده از یک مدار تنفسی، هوای تنفسی را به ریه های بیمار می رساند. در این مدار، هوا از ماسک یا لوله تنفسی وارد می شود و به فشار داده شده و سپس از طریق لوله تنفسی به ریه های بیمار می رسد. بعد از این که هوا به ریه ها رسید، دستگاه ونتیلاتور با کمک سنسور های خود، فشار هوا را کنترل می کند تا حجم هوای مناسب به ریه های بیمار رسیده و بعد از گذشت زمان تنفس، هوا به صورت خودکار از ریه ها خارج می شود. به این ترتیب، دستگاه ونتیلاتور به صورت مکانیکی به تنفس بیمار کمک می کند.

هدف استفاده از دستگاه کمک تنفسی ونتیلاتور

هدف استفاده از دستگاه کمک تنفسی ونتیلاتور، کمک به تنفس بیمارانی است که نمی توانند به صورت خودکار تنفس کنند یا نیاز به کمک بیشتری در تنفس دارند، مانند بیمارانی که در حالت کرونایی یا بعد از جراحی قلب و ریه هستند. این دستگاه با تأمین هوای تنفسی به ریه های بیمار، اکسیژناسیون مناسب را فراهم می کند و به این ترتیب، عملکرد ریه های بیمار را بهبود می بخشد و به شفای آن ها کمک می کند.

مراقبت های ضروری برای بیمارانی که از دستگاه ونتیلاتور استفاده می کنند!

• مانیتورینگ و کنترل مداوم پارامتر های تنفسی بیمار، از جمله فشار خون، ضربان قلب، تنفس و سطح اکسیژن در خون.
• حفظ وضعیت بیمار در حین استفاده از دستگاه ونتیلاتور، به ویژه در صورتی که بیمار به صورت بسته ای نفس می کشد.
• مراقبت از لوله تراشه شده در حین استفاده از دستگاه ونتیلاتور و جلوگیری از عفونت.
• توجه به تعداد تنفس های بیمار تحت درمان.
• ارائه مراقبت های پوستی و لباس پوشش مناسب به بیمار.
• تنظیم دقیق پارامتر های دستگاه ونتیلاتور برای هر بیمار به صورت جداگانه.
• ارائه تغذیه مناسب به بیماران با استفاده از راه های دیگر به جزء دهان و بینی، مانند لوله گذاری معده.
• توجه به زمان دم و نسبت دم به بازدم.
• انجام فعالیت های فیزیوتراپی برای حفظ و بهبود عملکرد ریه های بیمار.

توجه به آلارم ها و هشدار های دستگاه ونتیلاتور

دستگاه های تنفس مصنوعی دارای آلارم ها و هشدار های متفاوتی هستند که عبارتند از:

• آلارم فشار خون (به انگلیسی: Blood pressure) بالا یا پایین.
• آلارم ضربان قلب بالا یا پایین.
• آلارم تنفس غیر طبیعی یا توقف تنفس.
• آلارم کاهش سطح اکسیژن در خون.
• آلارم عدم اتصال لوله تراشه شده به دستگاه ونتیلاتور.
• آلارم نوسانات دمای بیمار.
• آلارم خطای دستگاه ونتیلاتور، مانند قطع شدن برق یا مشکل در سیستم هوازی.

عدم توجه به هر یک از این آلارم ها و هشدار ها می تواند جان بیمار را تهدید کند.

بررسی دستگاه ونتیلاتور (Ventilator)

دستگاه ونتیلاتور (به انگلیسی: Ventilator) یکی از مهم ترین دستگاه های کمک تنفسی (ﺗﻬﻮﯾﻪ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ) است که برای کمک به تنفس بیماران با انواع مشکلات تنفسی مورد استفاده قرار می گیرد. این دستگاه با تولید اکسیژن خالص، نقش ریه ها را عمل می کند و از این طریق به تنفس بیمار کمک می کند. دستگاه Ventilator در بیمارستان ها، واحد های مراقبت ویژه، درمانگاه ها و سایر مکان هایی که ممکن است بیماران به دستگاه های تنفس مصنوعی نیاز داشته باشند، استفاده می شوند.

ﺗﻬﻮﯾﻪ مکانیکی توسط دستگاه ونتیلاتور

دستگاه Ventilator با استفاده از یک مدار تنفسی، هوای تنفسی را به ریه های بیمار می رساند. در این مدار، هوا از ماسک یا لوله تنفسی وارد می شود و به فشار داده شده و سپس از طریق لوله تنفسی به ریه های بیمار می رسد. بعد از این که هوا به ریه ها رسید، دستگاه ونتیلاتور با کمک سنسور های خود، فشار هوا را کنترل می کند تا حجم هوای مناسب به ریه های بیمار رسیده و بعد از گذشت زمان تنفس، هوا به صورت خودکار از ریه ها خارج می شود. به این ترتیب، دستگاه ونتیلاتور به صورت مکانیکی به تنفس بیمار کمک می کند.

هدف استفاده از دستگاه کمک تنفسی ونتیلاتور

هدف استفاده از دستگاه کمک تنفسی ونتیلاتور، کمک به تنفس بیمارانی است که نمی توانند به صورت خودکار تنفس کنند یا نیاز به کمک بیشتری در تنفس دارند، مانند بیمارانی که در حالت کرونایی یا بعد از جراحی قلب و ریه هستند. این دستگاه با تأمین هوای تنفسی به ریه های بیمار، اکسیژناسیون مناسب را فراهم می کند و به این ترتیب، عملکرد ریه های بیمار را بهبود می بخشد و به شفای آن ها کمک می کند.

مراقبت های ضروری برای بیمارانی که از دستگاه ونتیلاتور استفاده می کنند!

• مانیتورینگ و کنترل مداوم پارامتر های تنفسی بیمار، از جمله فشار خون، ضربان قلب، تنفس و سطح اکسیژن در خون.
• حفظ وضعیت بیمار در حین استفاده از دستگاه ونتیلاتور، به ویژه در صورتی که بیمار به صورت بسته ای نفس می کشد.
• مراقبت از لوله تراشه شده در حین استفاده از دستگاه ونتیلاتور و جلوگیری از عفونت.
• توجه به تعداد تنفس های بیمار تحت درمان.
• ارائه مراقبت های پوستی و لباس پوشش مناسب به بیمار.
• تنظیم دقیق پارامتر های دستگاه ونتیلاتور برای هر بیمار به صورت جداگانه.
• ارائه تغذیه مناسب به بیماران با استفاده از راه های دیگر به جزء دهان و بینی، مانند لوله گذاری معده.
• توجه به زمان دم و نسبت دم به بازدم.
• انجام فعالیت های فیزیوتراپی برای حفظ و بهبود عملکرد ریه های بیمار.

توجه به آلارم ها و هشدار های دستگاه ونتیلاتور

دستگاه های تنفس مصنوعی دارای آلارم ها و هشدار های متفاوتی هستند که عبارتند از:

• آلارم فشار خون (به انگلیسی: Blood pressure) بالا یا پایین.
• آلارم ضربان قلب بالا یا پایین.
• آلارم تنفس غیر طبیعی یا توقف تنفس.
• آلارم کاهش سطح اکسیژن در خون.
• آلارم عدم اتصال لوله تراشه شده به دستگاه ونتیلاتور.
• آلارم نوسانات دمای بیمار.
• آلارم خطای دستگاه ونتیلاتور، مانند قطع شدن برق یا مشکل در سیستم هوازی.

عدم توجه به هر یک از این آلارم ها و هشدار ها می تواند جان بیمار را تهدید کند.